Leshe

Matagal ko nang gustong magblog, sadyang sobrang busy lang talaga ng buhay senior. Contest, training, at kung anu-ano pa, pero masaya. Lecheng intrams shirt at lecheng mga sakit na nagsusulputan sa mga players namin, pero masaya. Lecheng mga tsismis, pero masaya. Eto na, binubuhay ko na talaga blog ko :D

Di ko rin mapagtanto kung bakit trip ko magtagalog ngayon, basta ganun. Una sa lahat, ayun nga, ang daming ginagawa. Vision meetings tuwing tuesday at thursday, at oo, mas masaya talaga siya sa journ class kasi mas konti kami and therefore mas okay sa olrayt ang learning experience. Strict si sir Escote kaya disiplinado rin naman kami kahit papano. Alam kong maraming times na siyang bad trip ngayon kaya sobrang taray niya samin minsan and ang dami ko nang mga kasalanan according to him. Alam ko namang bukod sa pagkukulang ko, marami na akong nagawang di man lang niya napahalagahan. Pero alam kong marami rin talaga akong 'di nagawa (yun yun eh :))
. Masaya rin tumayo pag 'di nakasagot, tulad ko. Basta alam ko bagong anyo ng buhay ang ibig sabihin ng "banyuhay" oha :)

Bukod sa Vision, may SSG. Diyusko, may sermon kami bukas, bakit nanaman kaya? Gagawa pa pala ng Legion for October :> and WTO celebration! Kaya yon :))

Bukod din dun, siyempre may cheering. Nung first week palang, excited na talaga ako. Ewan ko ba kung bakit, pero pag nagsasayaw ako parang nawawala lahat ng problema ko at mga naiisip ko. Parang sa bawat count ng 1-8 at 8-1 (pero hindi kasi 5,6,2,1 xtian eh xD) nakakalimutan ko lahat ng inaalala ko. Kasi ganito 'yon - simula nung nag4th year ako sobrang umiral na sa katauhan ko yung katamaran. Hindi naman sa ginusto ko, siyempre pag may kailangan ipasang requirements magpapasa ako kahit papano. Pero somehow, maraming nawala sa akin ngayong 4th year. Nawala yung takot ko (ano yun Sam?) Para bang, kahit di ko gawin yung ganito at ganyan na kailangan sa ganyang subject, 'di ako nangangamba. At nawala yung motivation ko at respeto ko sa pag-aaral. Hindi, hindi ko sinasabing nawalan ako ng respeto sa teachers, bongga nga mga 4th year teachers eh. Pero sa kung anumang dahilan, wala na akong nakikitang halaga sa pag-aaral ng mga alpha beta gamma rays at ng l'alphabet. Sa mga mata ko, nagiging unnecessary na yung mga yun sa totoong "education" ng buhay.

Sabi nga ni Sir Escote "at the end of the day, grades pa rin ang importante kesa sa extra curricular activities" pagkatapos ako pagalitan kasi ang dami ko na raw sinalihan. I beg to differ. At the end of the day, siguro maybe sorta it's the grade that matters. PERO pag matanda na ko, gusto ko babalikan ko ang mga alaala ng high school na punong puno ng saya at pagsubok ng mga bago. Ayokong magkaroon ng kahit isang regret of not trying. Mas okay na yung pagsisihan ko yung isang bagay pagkatapos ko siyang magawa, kaysa pagsisihan ko ang isang bagay na kahit kelan ay 'di ko sinubukan.

Balikan natin yung cheering :)) Ang ganda talaga. Bilib ako kay Jairah. Pati yung intermission number, best ever talaga :D

At salamat sa Vision, ako na rin ang head of recording ekek para sa intrams. Nakakatamad, ano ba alam ko sa sports bukod sa cheerdance =))

Kanina rin pala, kami ni Joyce and Ma'am Reyes ay nagtungong TIP para sa contest. Ako sa photoshop, si Joyce sa web design. Halimaw mga kalaban namin, private and public, buong NCR. Nanalo si Joyce, malupet eh :)) Pero ako hindi. Kahit na, para sa sarili ko naman panalo ako eh :)) Ang laking achievement kaya yung nakagawa ako ng poster sa PSCS3 out of scratch ;)

Intrams na bukas. Actually, mamaya, kasi madaling araw na ngayon. Naffeel ko siya sa totoo lang. Sana maayos, sana seniors pa rin ang bonggang bonggang panalo. Pero higit sa lahat, ang pangit lang talaga ng batch shirt.